Maximaal investeren in een sociaal Vlaanderen is de boodschap. Immers, de jeugdwerkloosheid piekt in Vlaanderen en ook de strijd tegen de armoede blijft aanslepen.
In Vlaanderen piekt de werkloosheid en jeugdwerkloosheid, deze bedraagt in de steden 25 a 30%. Alle beleidsideeën ten spijt slaagde de Vlaamse regering er niet in om haar prioriteiten inzake armoedebestrijding te realiseren. Daarom moet de Vlaamse regering met haar begroting voor 2014 maximaal investeren in jobs, in versterking van de kwaliteit van de loopbanen van de werknemers, in kinderopvang en onderwijs en moet ze werk maken van de maximumfactuur in de zorg.
Sociaal investeringsbeleid
Aangezien de SERV een budgettair tekort voorziet voor 2014, zal de Vlaamse regering voor dit sociaal investeringsbeleid op zoek moeten naar nieuwe middelen. Een evenwicht kan niet opnieuw gezocht worden door te besparen op personeel en werkingsmiddelen van de overheid en van de social profit. Om de nodige investeringen te financieren zal de Vlaamse regering rechtvaardige fiscale maatregelen moeten nemen.
Dat kan onder meer door:
- Een correcte heffing van schenkingsrechten. Met als eerste belangrijke stap het optrekken van het gunsttarief van 0 % voor het overlaten van een familiebedrijf naar minstens 3%, gekoppeld aan het behoud van tewerkstelling. Dit brengt 75 miljoen euro op.
- Het correct belasten van tweede en volgende woningen door registratierechten in deze gevallen op te trekken naar 12,5%.
- Belastingverminderingen en -kredieten die in het kader van de zesde staatshervorming overkomen, maximaal in te zetten op hun herverdelend karakter.
Ambitieus inzetten op werk
Als sociale partner binnen het Vlaams sociaal economisch overlegcomité (VESOC) betreuren de Vlaamse vakbonden het zeer sterk dat de Vlaamse regering geen voorafgaande consultatie heeft georganiseerd rond haar voorstellen voor het competitiviteitspact met de federale regering. Tewerkstellingsmaatregelen komen in de voorstellen van de Vlaamse regering nauwelijks voor. En dit terwijl de vele werklozen, waaronder zowat 60.000 jongeren, nood hebben aan onmiddellijke actie.
We willen dat de plannen voor werkervaring van vooral jonge laaggeschoolde werklozen de komende maanden worden versterkt en -vooral- uitgevoerd. Alle arbeidsmarktrijpe jongeren in het deeltijds onderwijs moeten nu een deeltijdse stageplaats krijgen en de jongeren die zonder kwalificatie de school verlaten hebben, moeten nu een werkervaringsplaats krijgen. De Vlaamse overheid moet zelf een voorbeeldrol spelen door nu het engagement op te nemen om 1 100, een kwart van de voor Vlaanderen beschikbare instapstages te voorzien.
Werkbaar werk is en zal nog voor heel veel werknemers een knelpunt blijven, zolang investeringen in verbetering van werkbaarheid en werkvermogen, in opleiding, in kinderopvang, in de combinatie gezin- arbeid en in voorzieningen die een vlot en duurzaam woon-werkverkeer bevorderen, uitblijven. Besparen in faciliterende maatregelen zoals de Vlaamse aanmoedigingspremies is dus uit den boze.
We eisen dat de regering haar huiswerk voor een 'competitiviteitspact' grondig bijwerkt. De schuchtere aanzetten om verder in te zetten op investeringen in maatschappelijk nuttige projecten, niet in het minst op gemeentelijk niveau, moeten worden versterkt. En er moet vooral veel sterker worden geïnvesteerd in vorming van werkzoekenden en werkenden. De onroerende voorheffing voor bedrijven verder verminderen, zonder enige voorwaarde inzake vorming of tewerkstelling zal geen jobs opleveren. En is dus een dure, inefficiënte steunmaatregel. De Vlaamse vakbonden stellen voor dat deze 45 miljoen euro wordt ingezet voor een alternatief plan om vorming van werklozen en werkenden gericht te versterken in synergie met sectororganisaties en streekpactactoren.
Recent is opnieuw aangetoond hoe hardnekkig discriminatie blijft op de arbeidsmarkt. Een resolute aanpak van discriminatie kan in een ambitieus werkgelegenheidsplan niet ontbreken. Dit beleid moet verder gaan dan goede intenties en vage zelfregulering.
De uitrol van staatshervorming moet sociaal zijn
Door de zesde staatshervorming krijgt Vlaanderen er op 1 juli 2014 12 miljard euro extra bevoegdheden bij. Deze staatshervorming gaat niet over peanuts, maar over het activeringsbeleid, de kinderbijslag, de woonbonus, de ouderen- en gezondheidszorg. Allemaal beleidsdomeinen die werknemers, werkzoekenden en hun gezinnen heel sterk aanbelangen.
Het is dan ook van cruciaal belang dat de huidige Vlaamse Regering de overdracht van deze bevoegdheden grondig voorbereid en nu al in de steigers zet. Daarbij zijn elementen als sociale rechtvaardigheid, beleidscontinuïteit, rechtszekerheid, werkzekerheid en behoud van rechten voor overheidspersoneel dat de overstap maakt, enz. van groot belang. De uitrol van de zesde staatshervorming mag niet ten koste gaan van werknemers, werkzoekenden en hun gezinnen.
In de septemberverklaring en het Groenboek Staatshervorming willen de vakbonden ook een zeer duidelijk engagement terugvinden van minister-president Peeters en zijn ploeg om samen met de sociale partners in Vlaanderen de krijtlijnen uit te zetten voor een duurzame sociale bescherming. De sociale partners willen hun verantwoordelijkheid opnemen en mee participeren in het beheer van deze sociale bescherming, zeker voor wat de domeinen van sociale zekerheid betreft.