Stabielere jobs: werknemers zijn geen pionnen

De crisis legt een probleem bloot dat bedrijven ook in normale tijden treft: het aanpassen van het aantal werknemers aan de behoeften van de werkgever. Kortom, ontslagen. Dit is een uitgelezen moment om het personeelsbestand in te krimpen om de rendabiliteit van het bedrijf en de winst van de aandeelhouders te verhogen, zonder al te veel reacties uit te lokken. Collectieve ontslagen om redenen van overmacht als het ware, of - erger nog - een faillissement om zonder schulden te vertrekken en met nieuwe arbeidscontracten die minder gunstig zijn dan de oude.

De wegen die worden verkend om het aantal ontslagen te verminderen, zijn vaak SWT of de betaling van extralegale ontslagvergoedingen. Bij elke herstructurering geven wij de voorkeur aan het heroriënteren naar waardige jobs.

Vertekende onderhandelingen

De ACLVB heeft altijd besloten om in geval van herstructurering voorrang te geven aan het behoud van zoveel mogelijk arbeidsplaatsen. Zonder taboes en zonder naïviteit. De truc die de werkgevers gebruiken om 500 ontslagen aan te kondigen en dat aantal vervolgens te verminderen via vergaderingen met de vakbonden totdat het werkelijk gewenst aantal vertrekkers bekend is, kennen we. Werknemers zijn het best geplaatst om te weten hoeveel personeel nodig is om het bedrijf draaiend te houden. Toch blijft het eerste onredelijke aantal dat werd aangekondigd, in de hoofden van de onderhandelaars hangen; het is een bepalende vooringenomenheid die de onderhandelingen vertekent. De ACLVB eist dat vanaf het begin op realistische basis wordt onderhandeld.

Menselijk kapitaal

De personeelsdiensten zijn omgevormd tot HR-afdelingen. Maar achter die ronkende benaming gaat te vaak een grillig beheer schuil met behulp van Excel-spreadsheets, helemaal ontmenselijkt. De ACLVB stelt dat de werknemers deel uitmaken van het kapitaal van de onderneming, en dat het aan de werkgever is om de onderneming in het belang van de werknemers en de aandeelhouders te beheren. De permanente vorming van werknemers wordt te vaak verwaarloosd, ook al blijkt die onontbeerlijk in het licht van de digitalisering van de economie.

Raadplegingen

Sinds de jaren ‘60 eist de ACLVB voor de werknemers een inzagerecht in de boekhouding dat verder gaat dan de huidige bevoegdheden van de Ondernemingsraad. Bovendien wil de ACLVB dat de werknemers worden geïnformeerd en geraadpleegd over de strategische beslissingen van het bedrijf voordat die daadwerkelijk worden genomen.