Tijdens de eerste drie dagen van de Eeuwfeestconferentie van de IAO hebben heel wat staatshoofden en regeringsleiders het woord genomen. Nooit eerder was er zoveel aandacht voor de Internationale Arbeidsorganisatie. Iedereen — vakbonden, werkgeversorganisaties, lidstaten… — ziet in hoe cruciaal de toekomst van de arbeid wel is. Allen worden ze genoodzaakt vreedzame oplossingen te onderhandelen voor meer sociale rechtvaardigheid, waardig werk en een duurzame ecologische en digitale transitie, op een eerlijke manier.
De verschillende sprekers schaarden zich logischerwijze achter de grondbeginselen van de Internationale Arbeidsorganisatie: duurzame vrede kan enkel op basis van sociale rechtvaardigheid. Anders gezegd: wie streeft naar vrede zet zich in voor sociale rechtvaardigheid. Dit is een universeel gegeven: of het nu gaat om een land dat uit een gewapend conflict komt, uit een dictatoriale politieke periode, een land dat geconfronteerd wordt met grote klimaatveranderingen... Maar ook onze westerse democratieën blijven niet gespaard van toenemende ongelijkheden. Het was ook die sociale rechtvaardigheid die de laatste Belgische regering zo hard ontbeerde.
Emmanuel Macron kon het publiek begeesteren met zijn welbekend oratorisch talent. In zijn toespraak van bijna een uur was hij één van de weinigen die rechtstreeks het doembeeld van een oorlog opriep, indien er niets verandert: als de globalisering niet socialer wordt, de stijgende ongelijkheden niet worden aangepakt en de landen hun verantwoordelijkheden blijven ontlopen. Hij zag ook maar één manier om er te geraken: via multilateralisme, en dan vooral op het niveau van de Internationale Arbeidsorganisatie.
Verder pleitte hij voor meer samenhang in het discours: op de IAO-conferentie verkondigen dat de mens centraal staat, om dan iets helemaal anders te gaan vertellen op de vergadering van de G20 of het IMF is not done. Hij benadrukte meermaals zelf te blijven ijveren voor meer sociale rechtvaardigheid. We hopen dat hij zijn engagement zal nakomen en we rekenen op onze Franse collega's-vakbonden om hem daaraan te blijven herinneren.
De Duitse bondskanselier Angela Merkel, die samen met Macron een stevige Duits-Franse as vormt, hield er hetzelfde discours op na. Ze zei dat de tijd dringt en dat er moet ingezet worden op waardig werk. Dit betekent onder meer strijden voor meer gelijkheid, ervoor zorgen dat vrouwen beter de weg naar de arbeidsmarkt vinden en hogerop geraken. Ook Merkel bevestigde haar geloof in de multilaterale onderhandelingen: « Compromissen sluiten is vooruitgang boeken ».
Eén van de staatshoofden die volgende week de Conferentie zal toespreken is, voor België, Koning Filip. We zullen het in één van onze volgende verslagen nog uitgebreid hebben over deze historische gebeurtenis.
Intussen zijn ook de werkzaamheden in de commissie van start gegaan, een lang proces van diplomatieke en juridische onderhandelingen die hopelijk zullen leiden, naast de verklaring ter gelegenheid van de honderdste verjaardag van de I.A.O., tot de goedkeuring van twee nieuwe belangrijke normatieve instrumenten (een conventie en een aanbeveling) om een einde te maken aan geweld en intimidatie op de werkvloer.