Werklozen zullen vanaf 1 november 2012 steeds lagere uitkeringen krijgen. Deze maatregel is een uitvoering van een federaal regeerakkoord en volgens ABVV, ACV en ACLVB de meest asociale. Voor gezinshoofden zal de uitkering in fases met 12 % dalen. Voor alleenstaanden is dat 17,5 % en voor samenwonenden maar liefst 40 %. De drie vakbonden benadrukken nogmaals dat zij principieel tegen de degressiviteit van de werkloosheidsuitkeringen zijn.
Door deze uitkeringen te verminderen in de tijd, glijden nog meer mensen af naar de armoede. Na verloop van tijd zullen de gezinshoofden 31 % en de alleenstaanden 12 % onder de Europese armoedenorm vallen. En dit terwijl België zich ten aanzien van Europa geëngageerd heeft het aantal mensen met risico op armoede of uitsluiting met 380.000 te verminderen tegen 2020.
Door het sociaal overleg rond de bijsturingen van het regeerakkoord en door overleg in het beheerscomité van de RVA zijn deze harde ingrepen op een aantal punten alsnog verzacht. Mensen die al 20 jaar gewerkt hebben, 55-plussers en personen die minstens 33 % arbeidsongeschikt vallen niet onder die regeling.
De vakbonden stellen ook vast dat voorlopig alleen gewerkt wordt op de stopzetting of inperking van de uitkeringen en de versterking van de controle. Terwijl het de bedoeling was dit te koppelen aan een verstevigde samenwerking met de Gewesten en Gemeenschappen met het oog op een versterking van de begeleiding, opleiding en werkervaring.
ABVV, ACV en ACLVB willen geen vermindering van werkloosheidsuitkeringen zonder perspectief op een kwaliteitsvolle job. We vragen aan alle overheden om, in nauwe samenwerking, de investeringen in begeleiding, opleiding en werkervaring op te drijven. Die investeringen zijn broodnodig want uit een recente studie van RVA blijkt dat sanctioneren vooral zorgt voor een toestroom naar OCMW’s.
In dat kader moet ook de bedrijfswereld voor zijn verantwoordelijkheid worden geplaatst. Bedrijven die vandaag steen en been klagen over knelpunten op de arbeidsmarkt, kunnen zelf ook nog heel wat inspanningen doen. Door bijvoorbeeld hun rekruteringseisen en selectieprocessen aan te passen aan het beschikbare potentieel, in het bijzonder het potentieel bij kortgeschoolden, ouderen, allochtonen en werklozen met verminderde arbeidsgeschiktheid.