De studie van de Nationale Bank die vandaag uitkwam, doet voorstellen om het systeem van de automatische loonindexering aan te passen. Voor de ACLVB mag er niet geraakt worden aan het indexmechanisme. Dit is een syndicale eis gestoeld op rationele argumenten.
Uit een andere studie van de National Bank van België over Wage Dynamics Europa blijkt dat lonen minder vaak aangepast worden dan prijzen. Bovendien stijgen eerst de winsten en dan pas de lonen. En zeker niet met hetzelfde percentage waardoor we van een voorkeursbehandeling van aandeelhouders ten opzichte van werknemers kunnen spreken. Dit is zeker niet de gelijkwaardige behandeling van de productiefactoren die de Liberale Vakbond voor ogen heeft.
Een automatische indexering van lonen en sociale uitkeringen is dan ook de sociale correctie bij uitstek op de excessen van de vrije markteconomie. Via de afgevlakte gezondheidsindex wordt onze koopkracht gedeeltelijk gevrijwaard. Het wordt namelijk met een zekere vertraging toegekend en het is op basis van een consumptiekorf die geen rekening houdt met bijvoorbeeld de evolutie van motorbrandstoffen, tabak en alcohol.
Het is een instrument dat een alternatief biedt voor te frequente en kostelijke onderhandelingen en geeft zekerheid en vertrouwen in de (moeilijkere) sectoren en ondernemingen. Naast de indexering van de lonen, geldt het systeem ook voor de sociale uitkeringen. Dit systeem is het meest sociale en solidaire binnen het loonoverleg. Het beschermt de meest kwetsbare groepen werknemers en sociaal verzekerden die dus geen onderhandelingsmacht hebben, gezien hun sector, statuut of persoonlijke situatie.
Als we bovendien weten dat de Belgische pensioenen bij de laagste van Europa zijn…
Het automatisch indexeringssysteem wordt berekend op de bruto-inkomsten. Op die manier genereert de overheid ook bijkomende inkomsten en wordt ons sociaal model verder gevrijwaard. Het vasthouden aan het behoud van de automatische loonindexering is dus een syndicale eis gestoeld op rationele argumenten.