Een kaakslag voor werknemers en sociaal verzekerden: extra jobs door taxshift vallen té beperkt, té duur en verlieslatend uit
Jobs, jobs, jobs ?
De regering Michel klopte zich bij haar aantreden op de borst met de slogan ‘jobs, jobs, jobs’. De verschuiving van de lasten op arbeid (lees daling van de sociale werkgeversbijdragen van 33% naar 25%) naar belastingen op consumptie en een vermindering van de personenbelasting via een verhoging van de belastingvrije som zou België een ongezien aantal extra jobs bezorgen die bovendien budgetneutraal zouden zijn. Althans volgens regering en werkgevers en helemaal niet volgens recent onderzoek aan de KU Leuven.
Mario Coppens, Nationaal Voorzitter ACLVB: “Al bij aanvang hebben we sterke kritiek geformuleerd op de taxshift van de regering Michel. We zijn zelfs met een eigen écht budgetneutraal alternatief naar buiten gekomen. Het ronduit bedroevend resultaat van de taxshift nu wetenschappelijk bewezen zien, is een kaakslag voor werknemers en sociaal verzekerden én voor ons als sociale partners.”
Beperkt, beperkt, beperkt !
Volgens dit nieuw wetenschappelijk onderzoek kan de huidige banengroei slechts in beperkte mate toegeschreven worden aan de zogenaamde taxshift en worden een groot deel van de extra jobs vooral toegeschreven aan de gunstige internationale economische conjunctuur. De jobcreatie is zeker ook niet spectaculair. De groei van het aantal jobs bedroeg 1,3 % in 2017, wat beduidend minder is dan het eurozonegemiddelde van 1,6 %. Met een werkgelegenheidsgraad van 69,3 % (slechts drie eurolanden doen het slechter) en verschillende kwetsbare doelgroepen waarvan minder dan de helft werkt, moet België dringend een inhaalbeweging maken op vlak van jobcreatie.
Op de Belgische arbeidsmarkt stelt de ACLVB bovendien vast dat deze nieuwe jobs vaak van een beperkte kwaliteit zijn. Terwijl de beroepsbevolking tussen 2007 en 2016 met 4,7% toenam, vertonen enkele ‘atypische werkvormen’ een procentuele sterkere stijging met o.a. een stijging van 13,25% van de zelfstandigen zonder personeel, een stijging van 10,8% van de tijdelijke werknemers, en een stijging met 17,6% van de deeltijdse werknemers.
Verlies, verlies, verlies !
De taxshift laat volgens het onderzoek een fikse financiële kater na. Het terugverdieneffect door de extra 65.200 jobs, wordt nu geschat op een luttele 394 miljoen euro. Aangezien de financiering van de taxshift absoluut niet gedekt is, zorgt dit voor een bijkomend tekort in de begroting van miljarden euro’s. De taxshift is dus geenszins een budget neutrale maatregel. Bovendien betalen werkenden hun belastingverlaging zelf via indirecte belastingen (lees BTW van 6% naar 21%, hogere accijnzen en hogere roerende voorheffing van 25% naar 27%). Diezelfde verhoging van indirecte belastingen zorgt volgens de onderzoekers van de KU Leuven ook voor een verdere verarming van de armste 20 procent van onze bevolking.
Duur, duur, duur !
Een eerdere studie van de Nationale Bank uit 2017 kwam uit op gelijkaardige conclusies: er zouden inderdaad jobs gecreëerd worden dankzij de taxshift, 52.100 tegen 2022 om precies te zijn. Maar met een tekort in de financiering van 4,786 miljard euro tegen 2020, komt dit neer op een kostprijs van maar liefst 74.760 euro per job, veel meer dan de gemiddelde kost van een zogenaamde ‘gesubsidieerde job’ waar vanuit bepaalde hoeken steeds kritiek op wordt gegeven. De negatieve impact van bijkomende besparingen en belastingen om dit gat te dichten zullen de hoeveelheid gecreëerde jobs in de toekomst ongetwijfeld aantasten.
Ceci n’est pas un taxshift !
De Liberale Vakbond sluit zich volledig aan bij de klare taal die één van de onderzoekers, Prof André Decoster, sprak op radio:” Het is in feite geen taxshift want die initiële factuur, die zeer hoog is, wordt niet gedekt. Een taxshift zou een belastingverschuiving moeten zijn die budgetneutraal is. Dat is hier helemaal niet het geval. Dus nee, als taxshift vind ik niet dat het geslaagd is”.