Een sterk armoedebeleid

De sociale toeslagen binnen het Groeipakket kunnen een sterke impact hebben op de gezinnen in Vlaanderen die in armoede leven. Indien het recht op een sociale toeslag niet kan worden vastgesteld via de automatische procedure of via de elektronische alarmbelprocedure, kan de begunstigde op eigen initiatief bewijzen dat zijn gezinsinkomen onder de inkomensgrens valt. 

Hij moet hiervoor een verzoek richten aan de uitbetalingsactor met bewijsstukken waaruit blijkt dat zijn gezinsinkomen gedurende minstens zes opeenvolgende maanden voldoet aan de inkomensgrenzen. 

De ACLVB vraagt dat:

• De  manuele alarmbelprocedure wordt verkort tot drie opeenvolgende maanden. Op deze wijze hebben gezinnen in moeilijkheden sneller recht op een sociale toeslag;
• Uitbreiding van twee naar minstens vier inkomensschijven, zo wordt de overgang van de ene naar de andere inkomensschijf kleiner.

150.000 mensen staan op de wachtlijst voor een sociale woning, maar het aantal personen dat er recht op heeft is bijna dubbel zo groot. Bovendien is de gemiddelde wachttijd op een sociale woning meer dan drie jaar. Hierdoor worden mensen gedwongen om onaangepaste woningen te huren op de private markt.

De ACLVB vraagt dat:

• De Vlaamse regering werk maakt van een sociaal woonbeleid dat geld vrij maakt voor meer kwalitatieve woningen.

Gezinnen met een heel laag inkomen die al 4 jaar of langer wachten op een sociale woning en een private huurwoning huren met een huurcontract, kunnen in aanmerking komen voor een maandelijkse huurpremie. Voor veel gezinnen is deze termijn echter te lang en dreigen ze kopje onder te gaan alvorens ze recht hebben op een Vlaamse huurpremie.

De ACLVB vraagt dat:

De wachttijd voor de Vlaamse huurpremie voor kandidaat-huurders van een sociale woning wordt ingekort tot één jaar.

De Brusselse paradox is wel bekend: Brussel is zowel de derde rijkste regio van Europa als de armste regio van België. Meer dan één op de drie mensen in Brussel leeft onder de armoedegrens.

De Corona-crisis heeft de sociale problemen vergroot. Voor mensen die met weinig middelen moeten rondkomen is de heropleving van de economische activiteit niet genoeg om uit de armoede te treden: de hulp van de gemeenschap is in dat opzicht onontbeerlijk. Het Gewest moet blijven investeren in de strijd tegen armoede. De ACLVB verdedigt een meer solidair Brussel, waar gelijke kansen voor al haar  inwoners een werkelijkheid zijn. De uitweg  van de crisis in Brussel moet een sterke sociale dimensie bevatten die gekenmerkt wordt door de strijd tegen armoede. Volgende actiepunten dienen dan ook prioritair te zijn:

• Versterking, op alle niveaus, van de acties om "Non take up" te voorkomen. Toegang tot verschillende rechten en verschillende hulpmiddelen moet gewaarborgd en toegankelijk zijn. Om het uitoefenen van ieders rechten te waarborgen, moeten informatie en hulp zich ook aanpassen aan de moeilijkheden die bepaalde categorieën begunstigden ondervinden. Hier zijn onze voorgestelde acties: sociale begeleiding, administratieve vereenvoudiging, ontwikkeling van generieke loketten per gemeente die uitgerust zijn om aan de vraag te voldoen.
• Om in de behoeften van duizenden Brusselse gezinnen te voorzien in afwachting van (sociale) huisvesting, aangepast aan hun inkomen en gezinssituatie, moeten het beleid ter ontwikkeling van het aanbod van openbare en particuliere en kwaliteitsvolle huisvesting worden voortgezet en versterkt.
• Energiearmoede. Toegang tot energiediensten is van wezenlijk belang om iedereen in menswaardige omstandigheden te laten leven. De ACLVB verdedigt het beginsel van een Brussels hulpfonds dat het mogelijk maakt om voldoende energievoorziening te voorzien voor alle Brusselaars die in armoede leven.
• Digitale kansarmoede. De lock-down heeft de digitale onzekerheid verergerd, waardoor een deel van de bevolking feitelijk is uitgesloten van toegang tot een reeks openbare en sociale diensten. In het digitale tijdperk moet elk gezin in Brussel, ongeacht de middelen van dit gezin, kunnen worden opgeleid en toegang hebben tot internet en een computer.
• Gezondheid, een grondrecht. Mensen met weinig middelen hebben meer gezondheidsproblemen en hebben ook minder middelen om hun gezondheid op peil te houden. De Coronacrisis versterkt het nut van investeren in een Brussels sociaal en gezondheidsplan, met voldoende (menselijke) middelen om in de behoeften van een groeiend deel van de bevolking te voorzien.
• De schaarse middelen, isolement en problemen met de kinderopvang die in het algemeen worden ondervonden door eenoudergezinnen zijn grote obstakels om uit de armoede te komen. Wij stellen voor om in openbare crèches voorrang te geven aan alleenstaande moeders en vaders die op zoek zijn naar een baan of opleiding.
• Jongeren die de school opgeven zijn de armen van morgen. Onderwijs is een hefboom voor actie om armoede te voorkomen. De ACLVB verdedigt kwaliteitsonderwijs, aangepast aan de vaardigheden en behoeften van jongeren.
• Arme werknemers en werkneemsters. Tijdelijke werkloosheid en de hoge dreiging van het verliezen van zijn/haar job richt zich voornamelijk op de minst geschoolde (en dus minder betaalde) werknemers en werkneemsters, en zullen het armoederisico in Brussel vergroten. De ‘werkende armen’ moeten een doelgroep worden die passende maatregelen dient te genieten om armoede te voorkomen.