“Situatie is nog verslechterd, er moet iets veranderen!”
De sector van de dienstencheques beleefde vorig jaar een bewogen jaar, met sectoronderhandelingen en acties die van september 2021 tot in juni 2022 duurden. Intussen zijn we een jaar verder. Hoe is het met de sector gesteld? Een vraaggesprek met Tommy Jonckheere, sectorverantwoordelijke bij de ACLVB.
Tommy Jonckheere: Ik wou dat ik kon zeggen dat de situatie sedertdien verbeterd is voor de huishoudhulpen, en dat we na de onderhandelingen een goede weg ingeslagen zijn om hun werk werkbaarder te maken. Jammer genoeg moeten we de conclusie trekken dat de situatie niet enkel verslechterd is, maar ronduit dramatische proporties heeft aangenomen.
Hoezo?
TJ: Eind 2022 werd een rapport gepubliceerd door de sociale inspectie, waaruit bleek dat 159 van de 175 gecontroleerde bedrijven niet in orde waren met de regels van de welzijnswet en minstens één schriftelijke waarschuwing kregen. Da’s ongeveer 90%, wat zonder meer hallucinant is! Dat gaat over het ontbreken van risicoanalyses tot het achterwege blijven van intakes en zelfs van het gratis ter beschikking stellen van specifiek beschermingsmateriaal zoals antislipschoenen en handschoenen.
Dat zijn, eerlijk gezegd, basiszaken waarbij je er zou mogen van uitgaan dat die gerespecteerd worden. Temeer omdat het gaat over een sector waarin de werknemers praktisch altijd op locatie werken, waar toezicht moeilijk is. Men zou verwachten dat er een bepaald minimum gerespecteerd wordt om hen te beschermen, maar uit het rapport blijkt dus dat 90% van de werkgevers zich van één of meerdere van die zaken niks aantrekt.
Welke gevolgen had het rapport? Hebben jullie actie ondernomen vanuit de sector?
TJ: Toen het rapport ons werd voorgesteld, wilden we onmiddellijk een gezamenlijke reactie vanuit de sector uitsturen om daarna concreet te beginnen werken aan de zaken die we vanuit de sector zouden kunnen aanpakken. We werden echter met verstomming geslagen toen bleek dat de verschillende werkgeversorganisaties weigerden om de vastgestelde inbreuken te veroordelen, laat staan een gezamenlijke boodschap te verspreiden.
Na nog enkele pogingen om elkaar te vinden, moesten we vaststellen dat de werkgevers de inbreuken niet ernstig genoeg vonden en geen vertrouwen hadden in de manier waarop de controles werden uitgevoerd. Daarop werd al het sociaal overleg per direct stopgezet.
Is dat niet drastisch?
TJ: Dat is redelijk drastisch, ja. Maar hoe kun je met iemand naar een oplossing toewerken als die het probleem zelfs niet erkent? Trouwens: op het ogenblik dat de werkgeversorganisaties zich bereid tonen om enerzijds het probleem te erkennen en anderzijds te werken naar een oplossing, staan de deuren wagenwijd open. Intussen is het aan ons om het probleem te blijven aankaarten op alle mogelijke manieren.
Wat betekent dat voor de tweejaarlijkse onderhandelingen in de sector?
TJ: Wel, in feite verschilt onze situatie niet danig veel van de situatie waarin we ons de vorige keer bevonden. Natuurlijk moeten we ditmaal nog starten met de onderhandelingen, maar de zaken waar we momenteel om vragen in het kader van het rapport van de sociale inspectie, zijn praktisch allemaal zaken die we reeds in onze
vorige eisenbundel naar voor gebracht hadden en die afgewezen werden door de werkgevers. In die zin kun je stellen dat hetgeen nu gebeurt, in het verlengde ligt van die vorige sectoronderhandelingen.
Ik vermoed dat, eens we beginnen voor 2023-2024, veel zaken rond welzijn uit de eisenbundel 2021-2022 terug zullen komen; alleen zullen we hier ditmaal nog harder de
nadruk op leggen. De pijnpunten vallen deze keer niet meer te ontkennen, er moet iets veranderen. Als dat opnieuw een schooljaar moet duren, zoals de vorige keer, dan is dat maar zo. De sector heeft haar rapport gekregen en is op alle vlakken gebuisd.
Nog iets waarover je het wil hebben?
TJ: Bij het publiceren van dit interview zal de Dag van de Huishoudhulp (20 juni, n.v.d.r.) net gepasseerd zijn. We proberen die dag aan te grijpen om ook de klanten zelf te sensibiliseren om zelf ook nog eens expliciet hun huishoudhulp in de bloemetjes te zetten. Niet dat mensen hun huishoudhulp niet waarderen, maar we gaan er soms nog te veel van uit dat de andere wel weet dat we haar of hem appreciëren. Een simpel bedankje betekent soms al heel wat, zeker voor iemand die ons leven heel wat eenvoudiger maakt door onze leefruimte effectief leefbaar te houden. Dus bij deze een reminder voor diegenen die de dag per ongeluk aan zich voorbij lieten gaan. Trouwens, het is de dag zelf niet die telt; elke dag is de goede dag als het over complimentjes gaat.