In actie voor onze koopkracht
Een mama in een supermarkt met haar twee dochtertjes. “Nee, niet die koekjes, neem die in promotie. Geen chocolade, je moet wachten tot volgende week wanneer ons loon gestort is.” Geen vlees, geen groenten, enkel pasta en aardappelen in de handen, niet eens een winkelkarretje nodig voor zo weinig producten.
Onze koopkracht wordt langs alle kanten uitgehold. Alle prijzen gaan de hoogte in. De meest kwetsbaren hebben al lang een kruis gemaakt over het overbodige, en nu worden ook hun essentiële behoeften bedreigd: verwarming, huisvesting, vervoer, verzorging en fatsoenlijke voeding. Volgens een studie van het Europees Verbond van Vakverenigingen is de jaarlijkse energiefactuur hoger dan het minimum maandloon in 16 EU-landen, waaronder België.
De regering moet dringend maatregelen nemen om ervoor te zorgen dat de bevolking deze nieuwe crisis kan doorkomen zonder al te veel schade te lijden. In het juni-julinummer van Vrijuit hebben wij de 7 voorstellen van de ACLVB uiteengezet om het effect van de stijgende energieprijzen op de portemonnee van de consument te beperken.
Bovendien belet de wet op het concurrentievermogen ons te onderhandelen over loonsverhogingen in bedrijven die winst maken. Die zijn gereserveerd voor de aandeelhouders, en de werknemers moeten het doen met 0,4%, het bedrag van de loonmarge, in het beste geval.
De ACLVB, het ABVV en het ACV zetten hun acties voor koopkracht voort in het kielzog van de betoging van 20 juni, waaraan 80 000 mensen hebben deelgenomen. Samen zullen wij op 21 september een militantenconcentratie organiseren op het Muntplein in Brussel. Het oorspronkelijke doel was de regering ertoe aan te zetten de welvaartsenveloppe te verdelen na de weigering van de werkgevers om met de vakbonden over de verdeling ervan te onderhandelen. De werkgevers willen de welvaartsenveloppe koppelen aan de onderhandelingen voor het interprofessioneel akkoord. Zij gijzelen de armsten onder de uitkeringsgerechtigden om de aanspraak van de werknemers op hun billijk aandeel in de winst van het bedrijf te smoren.
Het is moreel ondraaglijk, het is juridisch onverdedigbaar. Er is geen verband tussen de twee onderhandelingen. De aanpassing van de sociale uitkeringen aan de algemene welvaart is geregeld in de wet van 2005 betreffende het Generatiepact. De sociale partners moeten vóór 15 september een advies uitbrengen; zoniet is het aan de regering om een besluit te nemen. Aan vakbondszijde pleiten wij voor een verhoging van de laagste uitkeringen als prioriteit, zonder electorale bijbedoelingen die bepaalde partijen ertoe zouden kunnen aanzetten bepaalde categorieën te bevoordelen, bijvoorbeeld werklozen te straffen of gepensioneerden te bevoordelen. De loonmarge, het meest besproken punt van het interprofessioneel akkoord, valt onder de wet van 1996 inzake de vrijwaring van het concurrentievermogen. Nou ja, "besproken" … Als de prognoses van het Planbureau worden bevestigd, valt er niets te bespreken, aangezien de marge 0% zal bedragen. Voor ons is dit onaanvaardbaar. De loonmarge zou slechts indicatief mogen zijn, de sociale partners moeten hun vrijheid om over loonstijgingen te onderhandelen terugkrijgen en de berekeningsmethode moet worden herzien, onder meer om rekening te houden met de overheidssteun waarvan de ondernemingen genieten.
Daarom hebben wij het thema van de militantenconcentratie van 21 september verruimd tot de koopkrachtproblematiek. De regeringen moeten snel radicale maatregelen nemen om de inflatie en de speculatie te beteugelen, anders zullen veel gezinnen in de problemen komen. Als er tegen dan niets verandert bij de werkgevers en de gewestelijke, federale en Europese beleidsmakers, zal het gemeenschappelijk vakbondsfront op 9 november een algemene staking organiseren.