Voor een rechtvaardiger sanering en een geloofwaardig beleid voor meer en betere banen
Om daar toe te komen wordt een stakingsaanzegging ingediend, met het oog op een algemene staking en /of sectorale stakingen, uiterlijk maandag 30 januari 2012.
Het federale Parlement heeft vorige zaterdag, 10 december, het vertrouwen gegeven aan de nieuwe regering Di Rupo. Daarmee is echter niet de vertrouwensbreuk met de werknemers en de gerechtigden op sociale uitkeringen hersteld. Integendeel. De regeringspartijen en de werkgevers bleven doof voor de verontwaardiging bij vele werknemers, met en zonder werk, zoals die op de manifestatie van 2 december tot uiting kwam. En die verontwaardiging groeit dag na dag naarmate doordringt welke ingrijpende gevolgen de sanering heeft op vele werknemers en werklozen.
We hebben met de vakbonden nooit de noodzaak betwist van gezonde openbare financiën. Maar niet op deze wijze. We blijven stellen dat deze sanering onevenwichtig, onrechtvaardig en onbillijk is. Temeer daar ze geen geloofwaardige perspectieven biedt op meer en betere banen, ondanks het dalen van de groei en de werkgelegenheid, deels in de hand gewerkt door dit soort sanering en door gelijkaardige saneringsprogramma’s in andere landen onder druk van Europa, IMF en ratingbureaus.
Deze sanering is onrechtvaardig. Omdat de grote vermogens en de grootbeleggers de dans ontspringen. Omdat doorheen de regeringsonderhandelingen alsmaar minder werd gevraagd aan wie tot nog toe weigerde zijn deel bij te dragen, en op alle mogelijke manieren wist te ontsnappen aan belastingen en sociale bijdragen. Zodat het gewicht alsmaar meer ligt bij de werknemers en bij de sociale uitkeringstrekkers. En het zwaarst van al bij vier groepen:
- de jonge werklozen: krijgen pas na 12 maanden werkloosheid een wachtuitkering, die dan nog eens na 3 jaar stopt voor samenwonenden en 30-plussers;
- de langdurig werklozen: waar de uitkering afglijdt tot een strikt minimum (veel te weinig om rond te komen), zonder onderscheid naar geleverde inspanningen en naar arbeidsgeschiktheid;
- de oudere werknemers: een bijzonder zwaar Generatiepact bis, met deze keer nauwelijks verzachtende maatregelen, zelfs niet voor de zwaar belastende jobs;
- de vrouwen: die alle moeite hebben een volledige loopbaan op te bouwen (zij zien de loopbaaneisen voor diverse rechten strenger worden).
Daarnaast is er geen enkele geloofwaardige aanzet voor meer en betere banen en voor betere perspectieven voor begeleiding, opleiding en tewerkstelling voor elk van die groepen.
De scherpste aanklacht is die van contractbreuk:
- voor de werknemers die eerder al in een bepaald stelsel stapten (tijdkrediet, loopbaanonderbreking, brugpensioen) en die vanaf 1 januari 2012 hun pensioenrechten zien ingekort;
- voor de oudere werknemers die aan de slag willen blijven, maar hun cao-rechten op deeltijdwerk uitgehold zien;
- voor de werknemers die reeds opgebouwde pensioenrechten zien ingekort.
Het enige lichtpunt is de opening die de nieuwe regering, onder onze druk, zaterdag in het Parlement maakte, voor overleg met de sociale partners.
We gaan die voluit gebruiken om bijsturingen te bekomen. Dit moet op korte termijn tot concrete resultaten leiden.
We eisen ook dat de aanvallen op de automatische indexering vanuit werkgevershoek en vanuit de Nationale Bank stoppen.