Na de beloften van Delhaize aan zijn werknemers: de realiteit van franchising

Herinnert u zich nog de garanties van Delhaize voor de werknemers die zouden overgeheveld worden naar het franchising-systeem? De fameuze cao 32bis, die ervoor moest zorgen dat elke werknemer dezelfde arbeidsvoorwaarden en hetzelfde loon zou behouden?

We kregen inzage in een voorstel van nieuw arbeidsreglement, opgesteld door een franchisenemer na 3 weken opening als zelfstandige. Het minste wat we kunnen zeggen is dat de “rugzak” die cao 32bis moest garanderen, heel snel wordt leeggemaakt binnen franchises.

Een paar opvallende voorbeelden: geen garantie qua werkplek, de werkgever stuurt je naar zijn verschillende winkels. Werknemers moeten zich flexibeler opstellen op het vlak van uurroosters. Er is zelfs sprake van financiële boetes voor het eventuele zogenaamd overmatige verbruik van werkinstrumenten (cutters, balpennen, enz.). In tegenstelling tot bij Delhaize wordt gewag gemaakt van een verbod op opvallende religieuze symbolen en vakbondslidmaatschap. In geval van verdenking worden werknemers bij het verlaten van de winkels gefouilleerd door de directie. En als kers op de taart raden de nieuwe directies ten zeerste de openingen op zon- en feestdagen aan.

Zoals we al vreesden, hebben de meeste veranderingen die franchisewinkels invoeren een negatieve impact op het welzijn van de werknemers.

Waar zijn de fameuze garanties die Delhaize beloofd had? Waren het slechts mooie woorden?

De franchise betekent ook een verzwakking van de vakbondsvertegenwoordiging en de sociale dialoog. Ondanks alles zullen de werknemersvertegenwoordigers van de ACLVB hun uiterste best doen, met de middelen die hun nog ter beschikking staan, om de rechten van de werknemers te doen gelden.