ACLVB geeft mensen een stem in nieuwe mini-docu!
Onze slogan 'Vrije Visie, Eigen Stem' staat al jaren naast ons logo en vat perfect samen waar ACLVB voor staat. Met onze open visie op de maatschappij, onze nadruk op overleg en het belang dat we hechten aan vrijheid, onderscheiden we ons van anderen. Mensen een ‘eigen stem’ geven is vandaag trouwens belangrijker dan ooit! Daarom laat ACLVB in deze nieuwe mini-docureeks échte mensen aan het woord, mensen met een verhaal, mensen die een gezicht geven aan de berichten in de media.
Vandaag stellen we graag Annick Van Malderen aan jullie voor, al 25 jaar in dienst bij Barry Callebaut. Onlangs kondigde het bedrijf een herstructureringsplan aan, waarbij meer dan 300 banen op de tocht staan. Hoewel je hier alles over kunt lezen in de kranten, blijft de impact op de mensen vaak onderbelicht. Hoe ervaren zij dit? Hoe voelen zij zich erbij? We laten Annick graag aan het woord!
Meer dan driehonderd jobs staan er bij chocoladefabriek Barry Callebaut op de helling sinds de directie haar herstructureringsplan, waarmee het de kosten wereldwijd met 15 procent wil doen dalen, bekend maakte. De ongerustheid bij het Lebbeekse personeel is enorm.
Annick Van Malderen, die al sinds 1999 bij Callebaut werkt, getuigt. "Wij hebben zoveel passie voor dit bedrijf, maar in de ogen van de directie zijn we van nul waarde. Alleen maar een nummer".
Eind februari sloeg het nieuws van Barry Callebaut in als een bom: In de vestiging van Wieze moeten zo’n driehonderd jobs sneuvelen, waarvan 62 arbeiders en maar liefst 249 bedienden en kaderleden. De top van Barry Callebaut kadert dat in het "BC Next Level strategisch investeringsplan". Dat moet volgens de bedrijfsleiding zorgen voor een verdere groei van het bedrijf en omvat 500 miljoen aan investeringen, maar tegelijk ook maatregelen om de efficiëntie binnen het bedrijf te verhogen. Lees: de kosten met 15 procent doen dalen door wereldwijd 2.500 functies te schrappen. Ook de fabriek in Wieze ontsnapt er niet aan. Ondertussen loopt een consultatieronde met de vakbonden, die benadrukken dat ze het totaal aantal ontslagen naar beneden willen.
"Omdat nog veel details — welke afdelingen precies worden getroffen en hoeveel volk exact daar dan weg moet — ontbreken, is de onzekerheid bij ons in Wieze enorm", getuigt Annick Van Malderen. Zij ging 25 jaar geleden, in 1999, aan de slag bij Barry Callebaut. Eerst als interim, daarna zeventien jaar bij de Prijzendienst en de jongste jaren bij Customer Care. "Samen met de collega's zetten we ons op die dienst elke dag opnieuw met veel passie in voor de klanten van het bedrijf. Met een niet aflatende energie. Gezwoegd hebben we bijvoorbeeld toen de fabriek in Wieze af te rekenen kreeg met salmonella. Maar hoeveel liefde we ook tonen voor Callebaut, in de ogen van de directie zijn we alleen maar een nummer, van nul waarde. Getuige daarvan is deze ontslagronde."
Het zijn dan ook vooral de ondersteunende diensten in Wieze, zoals de afdeling Customer Care, die geïmpacteerd zullen worden. Het bedrijf wil dergelijke dienstverlening centraliseren in Polen, Mexico, Maleisië en India. "En platte besparing door een verhuis naar lageloonlanden", noemt Annick he. "En daardoor is de boosheid in Wieze net zo groot. In 2015 maakten we het ook al eens mee. Toen was er sprake van honderd jobs die in Wieze zouden verdwijnen in ruil voor een vestiging in Polen. Hier was het te duur, kregen we te horen. Uiteindelijk werden het er na onderhandelingen 'slechts' dertig. Maar de jaren daarna werden die functies in Wieze gewoon opnieuw ingevuld, alleen onder een andere naam. Om nu weer met eenzelfde scenario geconfronteerd te worden."
Annick is er nochtans van overtuigd dat het aantal werknemers in Wieze wel degelijk nodig is om de boel draaiende te houden. "Customer Care is er een mooi voorbeeld van", zegt ze. "De klant moet tevreden zijn en daar zetten wij ons voor in. Nu krijgen we van de directie te horen dat klanten eisen dat wij 24 op 24 bereikbaar zijn en dat dit niet kan in België. Maar dat klopt niet: het enige wat de klant wil is dat hij op tijd zijn chocolade geleverd krijgt en dat gebeurt vaak niet. Wij kaarten dat al jaren aan, maar niemand luistert naar wat de werkvloer te melden heeft. En dan krijgen we nu in ons gezicht gewreven dat dit vanuit Polen beter zou gaan. Terwijl wij de voorbije jaren al niet anders doen dan opkuisen wat ze in een al bestaande vestiging in Polen niet voor elkaar krijgen... We doen dat uit liefde voor het bedrijf, maar de hoofden van de bazen tellen dan alleen overuren. Dat de top niet luistert naar de werkvloer, zorgt voor veel frustraties."
Er is momenteel veel angst in de vestiging in Wieze, geeft Annick mee. "Er zijn tranen gevloeid bij medewerkers toen het nieuws van de ontslagen ons bereikte", vertelt ze.
"Sindsdien is iedereen wel weer aan de slag, hoe zot ook met de manier waarop we behandeld worden. Oudere collega's zitten in met de jongere. Die hebben nog een jong gezin, leningen af te betalen, staan aan het begin van hun carrière,... Ikzelf sta op de drempel van pensioen. Dan denk ik: beter mij ontslaan, dan een jongere collega. En zo denken er nog zo over. Of een vader en zoon die hier samen werken: dan zegt de papa ‘laat mij alsjeblief gaan in plaats van mijn zoon, als het zo moet zijn’. Koppels die met twee in Wieze aan de slag zijn, zijn dan weer bang dat voor hen beide een ontslag volgt. Schrijnend is het."
Personeel van de chocoladefabriek hoopt dat de consultatierondes die met de vakbonden lopen nog iets opleveren om het aantal ontslagen naar beneden te krijgen. "Iedereen zit in met iedereen", zegt Annick. "Want we zijn één grote familie bij Barry Callebaut, omdat we de liefde voor het bedrijf delen. Net daardoor zijn de plannen hier zo hard binnengekomen."
Een volgende vergadering tussen directie en vakbonden is gepland op 29 maart.