De regering-Michel rondde haar begrotingscontrole af. Voor de regering leek het een wandeling in de zon door het park. Voor de werknemers blijft het inleveringen regenen. Voor de werkgevers is het alleen maar aanleiding om te hengelen naar nog meer fiscale cadeaus voor de bedrijven en hun aandeelhouders en nog meer inleveringen voor de werknemers.
De regering rondde haar begrotingscontrole af. Dat ging vlotter dan verwacht. Volgens de regering waren noch “nieuwe belastingen, noch nieuwe besparingen” nodig, omdat haar beleid vruchten zou beginnen af te werpen, in het bijzonder inzake groei en werkgelegenheid. Deze voorstelling van zaken strookt niet met de feiten. Ons land profiteert onvoldoende van het prille conjunctuurherstel in Europa. Het RVA-jaarverslag toont zwart op wit aan dat de werkgelegenheidsgraad sedert de start van de regering-Michel stagneert. En ze verzwijgt de grote budgettaire inspanning die nog moet geleverd worden om het gat te dichten dat de taxshift slaat aan de inkomstenzijde. De werkgelegenheid zou door de verlaging van de patronale bijdragen tegen 2020 met amper 39.840 stijgen, te verminderen met de werkgelegenheidsschade door de nog uit voeren compenserende maatregelen. Dat geeft dus een kost van minstens 74.000 euro per job. Over doelmatigheid gesproken!
Van de beloofde fiscale hervormingen zoals een meerwaardebelasting: nog altijd geen spoor. De asociale besparingen beslist bij de opmaak van de initiële begroting 2017 worden daarentegen onverkort gehandhaafd, zoals 150 miljoen op de ziekte- en invaliditeitsuitkeringen en de 20 miljoen op de uitkeringen voor tijdskrediet. Die komen er met vertraging dan toch. Bovenop alle andere besparingen ten koste van werknemers en gerechtigden op sociale uitkeringen en gezondheidszorg. En bovenop de aangekondigde besparingen op pensioenen, in het bijzonder ten koste van zieken, werklozen en SWT’ers, zonder nog enige ruimte voor overleg met de sociale partners en zonder dat al duidelijkheid is over het budget voor werknemers met zwaar werk.
Na het interprofessioneel akkoord met een marge van 1,1% voor onderhandelingen, krijgt het personeel van non-profit en overheid te horen dat er ook voor hen nu ook wat ruimte is voor nieuwe akkoorden. Echter voor amper 15 miljoen, een kaakslag. ACLVB, ABVV en ACV hebben zich ook ontzettend geërgerd aan de reacties vanuit werkgevershoek op deze begrotingscontrole. Terwijl de tax shift nog voor minstens 6,6 miljard euro ongedekt is, willen ze al een nieuw gat slaan via een genereuze en ondoelmatige hervorming van de vennootschapsbelasting. Terwijl ze net akkoord gingen met een interprofessioneel akkoord met 1,1% loonsverhoging boven index, zetten ze anderhalve maand later al een nieuwe aanval in op de index. En terwijl er nog geen enkele evidentie is dat de flexijobs helpen de werkloosheid te bestrijden, wel integendeel, wordt al aangestuurd op een uitbreiding ervan naar andere sectoren. Het enige goede dat over deze begrotingscontrole kan worden gezegd is dat de regering het werkgeversfront niet onmiddellijk op zijn wenken bediende.