Mondelēz Herentals: grotere klap dan corona
De coronaperiode was intens, niet het minst omdat ze zelf moesten aandringen op veiligheidsingrepen. Maar ook andere issues houden de ACLVB-afgevaardigden bij Mondelēz in de weer. “Zonder vakbonden was onze fabriek er al 10 à 15 jaar niet meer geweest”.
Op de LU-site van koekjes- en chocoladefabrikant Mondelēz in Herentals hebben ACLVB-afgevaardigden André ‘Dré’ Tops en Ils Smedts er rusteloze maanden opzitten. In oktober 2019 was er al de aankondiging dat door besparingen 3 productielijnen moesten verdwijnen: 170 banen worden geschrapt. Tegen midden 2021 moet de laatste lijn voor Cha-Cha en Cent Wafers weg.
Toen kwam corona. “Op die noodsituatie hebben we kordaat gereageerd, er was sinds half maart een dagelijkse meeting met de directie en de drie hoofdafgevaardigden van de vakbonden over de preventieprocedures en de stand van zaken. Het respecteren van een strikte hygiëne zijn we natuurlijk al gewoon in de voedingssector”, vertelt Dré. “Sinds corona gebeurden er temperatuurmetingen, er werden markeringen op de vloer aangebracht, er kwamen schermen, waar nodig werd het werk stilgelegd, enz.”
Ils, inpakster aan de Pocket-koekjes en de Choco Prince, stond in de vuurlijn: “De bescherming kwam er voornamelijk omdat we er met de vakbonden achteraan gezeten hebben. Ik heb geijverd voor ontsmettingsmateriaal, we hebben schermen en mondmaskers gevraagd, we bekeken de regels rond carpoolen, werkten een veilige regeling uit voor werknemers die met busjes van de vestiging in Beveren worden overgebracht. 95% van de genomen maatregelen kwamen er op initiatief van de vakbonden!” De directie stond er wel voor in, maar het waren toch de vakbonden die aan de kar geduwd hebben.
Slag in het gezicht
De werknemers in Herentals gaven de voorbije maanden het beste van zichzelf en toonden zich flexibel. “Wekelijks was er een overleg met de productieplanning. Er werd extra geproduceerd, de algemene lockdown verhoogde de vraag. We draaiden overuren en deden zaterdagwerk. De ziekteverzuimcijfers waren op hun laagst. Maar we hebben ongetwijfeld ook stock gedraaid; vermoedelijk nam de directie haar voorzorgen in tijden waarin sociale spanning in de lucht hangt.
Sociale spanning … met de evolutie van de afgelopen maanden zou je voor minder geprikkeld lopen als werknemer. “De transformatie en de manier waarop dat gebeurt, betekenen voor ons een zwaardere klap dan corona. Dat er 3 productielijnen verdwijnen, weten we inmiddels al even. Intussen hebben we met de vakbonden hard onderhandeld over goede afvloeiingsvoorwaarden, zoals SWT-regelingen enz. Maar op een bijzondere ondernemingsraad in juni kregen we bovendien te horen dat een van die lijnen koudweg verpatst wordt naar een van de eigen vestigingen van onze groep in Tsjechië. Een slag in het gezicht van de werknemers hier in Herentals! Ons had de bedrijfsleiding altijd gezegd dat de lijn zou verhuizen buiten de groep. Niet dus, blijkt nu. We zijn concurrenten van elkaar geworden binnen eenzelfde groep!”
Op de lange baan
Nog meer hoofdbrekens houden de afgevaardigden wakker. “Er zit een project aan te komen waarbij twee functies voortaan naar één werknemer zullen gaan, die van deegmaker en bakker bijvoorbeeld. Naar arbeidsveiligheid heeft dat uiteraard grote consequenties”, schetst Ils. “Ook opleidingen blijven een pijnpunt. Die werden systematisch uitgesteld, nochtans waarschuwen we de bedrijfsleiding al ruim twee jaar. Intussen zijn mensen afgevloeid, andere machines erbij gekomen, worden opleidingen moeilijker te organiseren omwille van de corona-preventiemaatregelen … en is het niet meer 5 voor 12, maar 5 na 12!”
Het arbeidsreglement waar de vakbonden jaren aan gewerkt hebben, wordt met de voeten getreden. “Heel wat zaken worden op de lange baan geschoven. HR-functies schieten hier de jongste tijd nochtans als paddenstoelen uit de grond, niet zo voor de invulling van de andere jobs.”
Voor de mensen hier
Ondanks alle obstakels blijven Dré en Ils strijd leveren als afgevaardigden. “Voor de mensen hier! Zonder vakbonden was dit bedrijf er al 10 à 15 jaar niet meer geweest. Meer dan 1.000 gezinnen moeten eten van LU. Die hebben toch recht op een toekomst? Kaderprofielen vinden misschien snel elders een job, maar voor arbeiders is dat lang niet altijd het geval!”
In barre tijden vinden de délégués ondersteuning bij hun bestendig secretaris Katleen en bij de diverse diensten van de Liberale Vakbond. “We zijn geen oproerkraaiers bij de ACLVB, maar we blijven gewoon zagen en volhouden tot we een antwoord weten van de werkgever en er iets verandert. Geen grootspraak en geen gekonkelfoes bij ons, maar gericht de problemen aanpakken, da’s de ACLVB!”