Een goede poging maar nog geen maatwerk...
De Sociale economie is, in tegenstelling tot wat velen denken, een performante sector in onze economie. Immers, ongeveer 17.000 werknemers zijn tewerkgesteld in de beschutte en sociale werkplaatsen. Het werd echter tijd om het landschap van de sociale economie te hervormen. Dit zal gebeuren met het zgn "Maatwerkdecreet".
Dit Maatwerkdecreet moet ervoor zorgen dat elke werknemer met een arbeidsbeperking, in functie van zijn/haar afstand tot de arbeidsmarkt, een rugzakje wordt aangeboden met ondersteuning op maat. Op die manier krijgen deze werknemers meer mogelijkheden op de arbeidsmarkt, zodat zij niet meer alleen in de beschutte en sociale werkplaatsen terecht kunnen, maar ook meer kunnen doorstromen naar de reguliere arbeidsmarkt. Werkgevers die zich hiervoor engageren en personen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt tewerkstellen zullen hierbij ook ondersteund worden.
WOP
WOP staat voor een "werkondersteuningspakket" en dient om de afstand tot de arbeidsmarkt voor de doelgroepwerknemers te overbruggen. Het WOP kan bestaan uit een module loonpremie en een module begeleiding op de werkvloer. "Maatwerk" is hier het codewoord : hoe groter de afstand tot de arbeidsmarkt, hoe voller het rugzakje. Dus afhankelijk van de afstand tot de arbeidsmarkt, zal ook de hoogte en de duur van de ondersteuning variëren.
Een belangrijke voorwaarde in deze hervorming om te kunnen genieten van een rugzakje met steunmaatregelen is dat er een minimum aantal doelgroepwerknemers (5 VTE) in een bedrijf of organisatie aan de slag moet zijn. De nieuwe hervorming van het landschap van de sociale economie en (dus dit Maatwerkdecreet) regelt bijgevolg alleen de collectieve inschakeling. Als het aantal tewerkgestelde doelgroepwerknemers onder dit minimum ligt, dan is er, buiten de bestaande maatregelen, geen apart rugzakje voorzien.
Sociale partners blijven wat op hun honger zitten ...
Juist omdat enkel dit collectief aspect werd uitgewerkt, menen de Vlaamse sociale partners dat niet alle bedrijven op dezelfde manier kunnen rekenen op ondersteuning. Er kan alleen maar gesproken worden over echt maatwerk als ook het individueel luik aanwezig is, zodat elke doelgroepwerknemer, ongeacht bij welke werkgever hij/zij aan de slag gaat, op de nodige ondersteuning kan rekenen en gebruik kan maken van dat noodzakelijke rugzakje. Dus ook daar waar er minder dan 5 doelgroepwerknemers tewerkgesteld zijn, moet deze ondersteuning mogelijk worden gemaakt. Dan pas kan men spreken van echt "maatwerk".
Daarnaast voorziet men met deze hervorming dat doelgroepwerknemers uit de zgn. maatwerkbedrijven en -afdelingen onder begeleiding zouden doorstromen naar het reguliere arbeidscircuit, waar zij dan na verloop van tijd zonder of met een beperkte ondersteuning verder aan de slag kunnen.
De ACLVB en de andere Vlaamse sociale partners vinden het belangrijk dat zulke doorstroom, rekening houdend met de mogelijkheden van de werknemer en daar waar het kan, ook effectief gerealiseerd wordt. Maar aangezien in het Maatwerkdecreet hiervoor geen budget wordt voorzien, vrezen we dat dit dode letter zal blijven. Bovendien is er voorlopig ook niets uitgewerkt voor die gevallen en trajecten waarbij de doorstroom niet succesvol is. We vragen dan ook aan de Vlaamse regering om voor deze werknemers een vangnet te voorzien.
Het Maatwerkdecreet is momenteel nog een ontwerp. Minister van sociale economie Freya Van de bossche en minister van werk Philippe Muyters hebben nog tot 2014 om het decreet rond te krijgen. Wij hopen alvast dat zij deze tijd nuttig gebruiken om het advies en de opmerkingen van de sociale partners mee te nemen in de definitieve hervorming van het landschap van de sociale economie.