Er werd vandaag geen akkoord gevonden over betere lonen voor de huishoudhulpen. De Vlaamse Regering besliste in december definitief om de dienstencheque te verhogen met €1 ten behoeve van een koopkrachtverhoging. In de andere regio’s, Brussel en Wallonië, zijn de marges na prijsverhogingen nog groter. Na een eerste constructief overleg op 16 december waren de vakbonden bijgevolg hoopvol dat er snel een akkoord gevonden zou worden.
Voor de vakbonden is de omzetting eenvoudig: zet de hogere prijs om in een brutoloonsverhoging van €1 per uur. Een cao daarvoor ligt klaar sinds december, hij behoeft slechts de handtekening van de werkgevers. Jammer genoeg kwam Federgon vandaag met voorstellen die weinig met een koopkrachtverhoging te maken hebben. Voorstellen om de kledijvergoeding te verhogen of om een eerste stap naar een tweede pensioenpijler in te voeren, komen niet tegemoet aan de dringende nood voor meer koopkracht voor de huishoudhulpen.
Terwijl de klanten vanaf 1 januari extra betalen voor de dienstencheques, krijgen hun huishoudhulpen dus nog geen loonsverhoging. Uit cijfers van de jaarrekeningen van 2023 blijkt dat 90% van de werknemers werkt voor bedrijven die vorig jaar een cumulatieve winst van €90 miljoen hebben gemaakt. De aandeelhouders varen er wel bij, aangezien 76% aan hen werd uitgekeerd. De huishoudhulpen hebben noch een deel van deze winsten gezien, noch de €1. Bovendien is de sector de enige waar geen sectorakkoord bereikt werd voor 2023-2024. De huishoudhulpen vallen hierdoor nog maar eens uit de boot.
Voor de vakbonden blijft de boodschap duidelijk: één euro is één euro, en we eisen dat deze verhoging volledig ten goede komt aan de huishoudhulpen. Deze job behoort tot de top drie laagstbetaalde beroepen. De hardwerkende werkneemsters verdienen dit dubbel en dik! Klanten zijn daarbij niet bereid om €1 extra te betalen als dat geld in de zakken van de bedrijven terechtkomt. Zij willen er zeker van zijn dat de extra euro rechtstreeks naar hun huishoudhulp gaat. De vakbonden eisen daarom dat de regeringen hun verantwoordelijkheid nemen en de druk verhogen op de werkgeversorganisaties.