Technisch verslag CRB toont geen aantasting van de Belgische looncompetitiviteit aan
De Centrale Raad voor het Bedrijfsleven (CRB) publiceerde 10 februari het jaarlijks technisch verslag over de maximaal beschikbare loonmarge op basis van de cijfers van de Nationale Bank (NBB) van december. Dit heeft geen directe impact op de loonvorming omdat de volgende loonnorm pas begin 2023 vastgelegd wordt. Het betekent echter wel al een rondje warm lopen met het oog op de loononderhandelingen voor de periode 2023-2024. Reden genoeg voor de ACLVB om de belangrijkste conclusies van het rapport onder de loep te nemen.
Periode 2020-2022: Loonkloof tussen België en het buitenland is eigenlijk -2,6%
Indien men rekening zou houden met alle loonsubsidies en lastenverlagingen bedroeg de loonkloof eind 2020 -3,8% in het voordeel van België. Momenteel stijgen prijzen en lonen fel in België, maar ook in het buitenland. Eind 2022 zal het verschil tussen ons en het buitenland dus beperkt blijven tot 1,2%. De eigenlijke loonkloof sinds 1996 zou dan eind 2022 met -2,6% nog steeds in het voordeel moeten zijn van België. Indien men dit cijfer zou toepassen, zou er dus helemaal niets moeten afgetrokken worden van de volgende marge zoals de onrechtvaardige loonwet dit voorschrijft.
Periode 2023-2024: Indexeringen België blijven 2,5% onder loonstijgingen buurlanden
In de periode 2023-2024 zouden de buurlanden een logische inhaalbeweging maken in de loonkostenontwikkeling met +6,1% ten opzichte van lagere indexeringen in België van +3,6%. Dit illustreert dat er geen sprake is van een ontsporing van de loonkosten, integendeel. Zonder de vele onrechtvaardige correctiemechanismen die vervat zitten in de loonwet, zou er zelfs ruimte zijn voor een mooie loonmarge. Nu zal dat uiterst beperkt blijven in 2023-2024, ondanks de veel snellere loongroei in de buurlanden tijdens die periode.
Werknemers verdienen meer respect
Door jarenlange loonmatiging is een Belgische werknemer 3,9% goedkoper dan in de buurlanden wanneer rekening wordt gehouden met de hogere productiviteit. Bovendien liggen de bruto winstmarges in België veel hoger dan in de buurlanden. Een tekort aan concurrentie heeft ervoor gezorgd dat veel ondernemingen de lagere loonkosten hebben gebruikt om hun marges te verhogen. Nu worden diezelfde winstmarges veilig gesteld door de toegenomen kosten integraal of zelfs buitensporig door te rekenen naar de eindconsument. Dit tast de koopkracht aan en voor de Liberale Vakbond moet dit dringend aangepakt worden.
De strenge loonwet van 1996 met de bijkomende verstrengingen uit 2017 zal ook opnieuw de mogelijkheden tot vrije loononderhandelingen sterk inperken. Nochtans tonen de cijfers uit het recent technische verslag van de CRB een andere economische realiteit. De ACLVB blijft dus onverminderd samen met ACV en ABVV strijden voor een wijziging van de loonwet.